قوی ، سبک وزن ، بادوام ، مقاوم در برابر خوردگی ، بازیافت بی پایان و با ظرفیت شکل گیری تقریباً به هر شکل ، آلومینیوم می تواند هر آنچه که سایر مصالح سالختمانی رایج از قبیل آجر یا چوب ندارند را به معماری عرضه کند. از زمان ظهور گسترده آن در آغاز قرن بیستم ، این امر محرک انقلابی در معماری مدرن بوده است.
ظهور آلومینیوم
در آغاز قرن بیستم ، آلومینیوم به دلیل هزینه زیاد در معماری و کاربردهای مهندسی مورد استفاده قرار نگرفت. اما در ابتدای دهه 1920 ، به لطف نوآوری در فرآیند تولید ، هزینه آلومینیوم 80 درصد کاهش یافت. در نتیجه ، این فلز برای کاربردهای سازه ای و همچنین برای استفاده در اجزای سازنده بی شماری از جمله درها ، پنجره ها ، کشویی ، سقف ، کرتین وال، سایه بان خورشیدی، فلاشینگ ها، نرده ها و در کاربردهای تزئینی محبوبیت پیدا کرد – فقط چند مورد را نام بردیم.
تحولی در برنامه های معماری
آلومینیوم مخصوصاً برای اولین بار در ساخت ساختمان امپایر ایالتی نیویورک Empire State Building مورد استفاده قرار گرفت. در سال 1931 تکمیل شد و هم چنین بلندترین ساختمان جهان تا سال 1970 باقی ماند. ساختار اصلی و اجزای سازنده آن از جنس آلومینیوم بود که قسمت داخلی و لابی هم با همین متریال به پایان رسید.
در اواسط قرن بیستم ، معماران نمادین به طور گسترده ای با آلومینیوم آزمایش کردند. یکی از جالب ترین نمونه های اولیه معماری مدرنیستی با استفاده از آلومینیوم ، خانه آلومینایر ، اولین خانه تمام فلزی در ایالات متحده بود که توسط لارنس کوچر و آلبرت فری طراحی شده است. خانه Dymaxion باکمینستر فولر نمونه دیگری است که به علت آزمایش آن با آلیاژهای سبک آلومینیومی که با وجود وزن نسبتا بالایی که دارند مقاومت بالاتری از خود نشان می دهند، قابل توجه است.
آلومینیوم در قرن بیست و یکم
آلومینیوم همچنان از مرزهای قرن بیست و یکم فراتر رفته است. به عنوان مثال آلیاژهای مدرن آلومینیوم به راحتی قادر به حمایت از وزن دهانه های شیشه ای سنگین هستند ، بنابراین مقدار نور طبیعی را در ساختمان ها به حداکثر می رسانند. آسمان خراش ها هم با ترکیبی از قاب های شیشه ای و آلومینیومی مرزهای جهانی را کنار زده اند. علاوه بر دستیابی به اشکال خنثی کننده گرانش ، قاب های آلومینیومی امکان ساخت ساختمان هایی را می دهد که با وجود ارتفاع بیشتر، بهره وری انرژی بیشتری هم دارند و میزان انتشار C02 به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.
انقلاب ساختمان سبز
امروزه با تأکید بیشتر بر ساختمان سبز ، آلومینیوم به عنوان یکی از مصالح با بیشترین بهره وری انرژی و ساختاری پایدار شناخته می شود. آلومینیوم با دوام زیاد، می تواند در هر شرایط آب و هوایی استفاده شود ، از -80 درجه سانتیگراد تا +300 درجه سانتیگراد. فن آوری عایق مورد استفاده برای کاربردهای فنری آلومینیومی ، جوابگوی نیازمندی کم انرژی مقررات فعلی و آینده است.
علاوه بر این ، در پایان چرخه زندگی ، آلومینیوم بدون از دست دادن کیفیت به آلومینیوم جدیدی منتقل می شود ، و از بازیافت بی نهایت اطمینان می یابد.
به لطف این خصوصیات منحصر به فرد، ساختمانهای شاخص آلومینیومی جوایز ساختمانی بیشماری از جمله LEED پلاتین و طلا را کسب کرده اند ، و قطع به یقین این متریال همچنان به عنوان یک متحول کننده صنعتی در دنیای معماری شناخته می شود.
